Reeds van kleins af aan was ik bijzonder geïnteresseerd in de mens en alles wat zich aan de binnenkant afspeelde van dit bijzondere wezen. Ik voelde zoveel van de binnenkanten van de mensen rondom mij. Best overweldigend was dat soms.
Als jong meisje was dit nu niet perse de meest populaire gave. Ik ging dus ook mijn intuïtief aanvoelen eerder wegstoppen dan verder ontwikkelen. Een beetje gewoon doen zoals alle anderen zeker?
Eens ik orthopedagogische wetenschappen ging studeren kon ik me eindelijk wat beginnen toespitsen op het domein van ' de mens'. Maar ik leerde natuurlijk het meest uit de meer dan 10 jaar praktijk (in VZW Oranjehuis) van het begeleiden van vele mensen, mijn eigen proces en het leven zelf. Gaandeweg begon ik mijn aanvoelen als een sterkte te zien eerder dan als iets dat me overspoelde en ik leerde het steeds meer gericht in te zetten.
Nu voel ik steeds meer mijn persoonlijk antwoord op de vraag wat ik hier eigenlijk doe: mijn aanvoelen inzetten om mensen terug te brengen naar hun authentieke zelf, zodat ze het leven kunnen leiden dat werkelijk voor hen bedoeld is. Hen zachtjes helpen herinneren aan wie ze werkelijk zijn en waar ze werkelijk toe in staat zijn.
Vanuit de overtuiging dat hoe meer we onszelf durven zijn, hoe meer plezier we hebben in het leven. En hoe meer we goed in ons vel zitten, hoe meer we bijdragen tot het samen-leven.
BETTER I, BETTER WE
Stel je eens voor dat iedereen inzet op de beste versie van zichzelf worden? Hoe anders zou onze wereld eruit zien?
Vanuit deze gedachte zet ik jou in gang of begeleid ik je verder naar de beste versie van jezelf.
Ik creëer voor jou een SOULSPOT en zet de SPOT on your SOUL.
AUTHENTIEK
VURIG
SPEELS
ZACHT
Minstens evenveel leerde ik van het leven zelf.
In het verleden lag ik herhaaldelijk uitgeteld op de bank. Er waren periodes dat het leek alsof er geen grammetje levensenergie meer door mij stroomde door allerlei gezondheidsproblemen. Ik bleef maar zoeken, buiten mezelf.
Terwijl ik tegelijkertijd altijd maar zei tegen de mensen die ik begeleidde, dat de oplossing in hen zat. En ik geloofde het ook echt! Maar voor mezelf kon ik het toen nog niet voelen. Ik dacht dat ik zelf niets kon doen aan mijn pijn, ziek zijn. Het leek of mijn lichaam mij tegenwerkte en dat ik gewoon maar moest afwachten tot mijn lichaam eens wilde meewerken
Ik herinner me nog haarfijn het moment toen het echt als een bom insloeg:
Ik was degene waarop ik wachtte. Mijn kracht is niet weg, ik ben niet leeg. Mijn levensenergie is gewoon vastgelopen, maar ze zit IN mij.
Als bij blikseminslag kon er een shift plaatsvinden.
Het klinkt misschien groots ( en dat was het eigenlijk ook), maar soms is die ene doorbraak voldoende om je hele leven te laten omwentelen.
Ik ging van kramp naar kracht.
Ik besefte gaandeweg dat mijn lichaam niet tegen me werkte, maar net voor me. Mijn lijf dat ik al al die jaren ontvluchtte en weerstand bood doordat het vaak zoveel pijn deed, vroeg niets anders dan zacht te zijn. Zacht voor mezelf.
Ik besefte dat ik al lang niet meer IN mijn lichaam woonde, enkel in mijn hoofd, in de ratio. Waar de verklaring en de controle heerste.
Dat ik me afsloot voor mijn intuïtie, mijn innerlijk weten, mijn vrouwelijke kern.
Dat ik bang was om mijn kracht toe te laten, omdat ik geleerd had om me klein te houden want als kind was ik vaak 'too much'.
Ik besefte dat mijn levensenergie niet verdwenen was, maar gewoon was ingeslapen door geen ruimte te krijgen.
Ik besefte dat eens ik de weerstand liet varen, er opnieuw levensenergie kon gaan stromen.
TEST 1 2, TEST
Natuurlijk begint het echte spel pas eens je het leven weer induikt. Als vrouw met een missie, als vrouw van Matti, als moeder van Rozan, Ides, Noa en Ellie, als (schoon)dochter, als collega, als vriendin,... . Als gewoon mens in 'this thing called life'. Al deze rollen samen maken het leven een boeiende reis.
Af en toe word ik nog eens van het speelbord 'gebonjourd', geraak ik terug in een kramp en lijkt het alsof ik terug naar start moet gaan.
Maar bij elke ervaring leer ik steeds weer en meer. Door elke moeilijke ervaring te zien als een groeipijn, laat ik ook steeds meer de weerstand ertegen varen.
Door mijn eigen proces echt te lopen en geen zaken uit de weg te gaan, leerde en leer ik nog steeds zoveel.
Gecombineerd met de ervaringen uit mijn professioneel parcours help ik ook jou heel graag ontdekken hoe jouw kramp jouw kracht kan worden.
Uit de wachtkamer, hup het leven in!
